son 1 senenin özetini yapabilecek miyim bilmiyorum, isteğim sevgili blog, gönlümden geçen sadece kaldığı yerden devam edebilmesi, sürdürülebilir olması.
bugün insanların birbirine uyguladığı baskı ile, birbirleri üzerinde kurmaya çalıştıkları ego oyunları ile meşgulüm. maruz kaldım. resmen üzerimde baskı uygulandı. birisine kasıtlı olarak kötü davranmak için seçim yapmaya zorlandım, tercih yapmaya iki kişi arasından birini seçmeye. Sebep ne dersen, anlık sinir belki de. başkalarının fevrilikleri neden bize sirayet etsin ki ? bu kadar mı etkileniyoruz birbirimizden, bu kadar mı etkiliyoruz birbirimizi? ne zaman başkasının özeline bu kadar girer, ne zaman mahremi üzerinde hak hisseder olduk hatırlayamıyorum. insanlık tuhaf bir yerde askıda duruyor sanki, kimsenin alıp üzerine giymediği bir halde.
1 sene sonra blog a uğrayınca daha karamsar olmuşum gibi geldi, ne de olsa büyümek insanı hep çirkinleştiriyor. dünyanın binbir türlü yüzünü, insanların pisliklerini gördükçe neden iyi kalalım ki zaten?
eskiden kötü olmayı çok zor sanırdım, dünyamda hep iyiler vardı birinin kötü olması için çok iyi bir sebebi olmasına inanmıştım şimdiyse tam tersi, iyi olmak iyi kalmak o kadar zor geliyor ki!
peter pan'e saygı duruşu yapalım: "don't grow up, it's a trap"
