Aylar olmuş sükunetimi korumuşum. Eski yazıların birinde fal baktırdığım 2013 yılında dizleri üstüne çökmüş bir adam göründüğünü , benim işimle ilgili bir şeyler olacağını söylemişim. Evet 2013 yılında tavan bana evlenme teklif etti hem de hiç ama hiç beklemediğim bir an. Hem de artık teklif için sabırsızlanıp geç kaldığını düşünürken. Ortaköy kiki de çok sevdiğim arkadaşlarım da yanımdayken duvara yansıyan şahane bir projeksiyonla evlenme teklif etti. Beni daha iyi tanıyamazdı. En sevdiklerimin hepsi o projeksiyondaydı bizle ilgili iyi dileklerini iletmişlerdi . videoda almanyadan umut fransadan alara bile vardı. Bu kadar uzaklar varken sevgili kız kardeşim yoktu, ne yapması gerektiğini bilemediği için yapmamış. Çok üzüldü , çok ağladı ama sanırım bazı şeylere geç kalmamayı can acıtarak ve o vicdanı çekerek öğreniyoruz.
İşle ilgili tahmin 2014 yılına sarktı , artık bir şubede değil plazada çalışıyorum. Yine benzer bir iş yapıyorum hem de tamamen yabancı firmalarla çalışarak. İş tatminim operasyonel yoğunluklar sebebiyle biraz düşük olsa da , bu değişikliği yine kabul ederdim. Eski iş arkadaşlarıma ailem diyordum özellikle yılmaz için 4 sene beraber çalıştık yaklaşık ve sadece iş için değil özel hayatımda da , tavanla ilgili eski meselelerde de hep yanımda oldu. İstanbulda hissettiğim yalnızlığı onun sayesinde çok atlamışımdır.. Yeni işyerindeki insanlar da inanılmaz iyi her gün işe çok mutlu gidiyorum ve bu kurumsal hayatın içinde çok önemli bir şey . Hem işi hem insanları seviyorum sanıyorum daha iyi bir noktada olamazdım?
Evlenme teklifine geri dönecek olursam , teklifi takiben sürecin içine resmi olarak girmiş bulunduk. Aileler görüşmesi -allahtan senelerdir tanışıyorlardı - efendim kız istemeler nişanlar kınalar gelin hamamları ve nihayet düğün. 13/06/2014te evlendik. Diğer aksiyonların tarihlerini ne tavan ne ben hatırlamıyoruz, zaten çok özel gün sever olmadığımız için aklımızda kalmasına da gerek görmedik. Birtek nişanı hatırlıyorum o da ev arkadaşımın doğum gününe geldiği denk geldiği için. 11 ocak 2014 ankaranın son 20 yıldaki en sisli günü !!
Şimdi tavan ben ve kedimiz pars aynı evde yaşıyoruz. Bekar evimden çıkmadım kendi evimizi satın alma noktasına erişene kadar çok sevdiğimiz koşuyolu muhitinde oturmaya devam edeceğiz. Parsla ilgili eski bir yazım var bu blogda parsı 6 ay max bir yıllığına aldığımı yazmışım. Sahibi beni bir daha hiç aramadı ben de parsı geri verme ihtiyacı duymadım. Bir kere bile emanet ettiği canın durumunu sormayıp aramayan bir adama tekrar onu emanet edebilir miyim emin değilim.
Biz şimdiden çekirdek bir aile olduk, evliliğe evimize alışmaya çalışıp düzenimizi oturtuyoruz.
En güzel olan şey, her zamanki gibi mutluyuz.
Hakettiğimiz hayatları yaşadığımız günlere şükürler olsun.
